Asceza

(gr. askesis-ćwiczenie, przygotowywanie się)

Wiadomości wstępne:

Termin ten początkowo był odnoszony tylko do sportu. Na całość ludzkiego życia przenosi się od czasów Platona.

Asceza w odniesieniu do życia duchowego to metodyczny wysiłek, który ma za zadanie wyrobienie w sobie dystansu do wszelkich form przyziemności, zapanowanie nad sobą i swoimi skłonnościami.

Charakteryzuje się surowym i wstrzemięźliwym sposobem życia.Twierdzono, że ciało stoi duszy na drodze do nieba, ponieważ jest siedliskiem zła.
Doskonalenie cnót ducha poprzez wyrzeczenie się przyjemności ciała ma prowadzić do zbawienia.

Sposoby umartwiania się:
• odmawianie sobie pokarmu,
• życie w ubóstwie,
• samookaleczanie np.biczowanie się,
• noszenie włosiennicy,
• długie modlitwy i czuwania,
• spanie w celach, na ławkach itp.,
• pustelniczy tryb życia,
• abstynencja seksualna.

Przykładowi asceci:
• św. Aleksy,
• św. Jadwiga,
• św. Szymon Słupnik,
• św. Franciszek z Asyżu,
• św. Piotr z Acantary,
• św. German z Paryża,
• św. Jan od Krzyża,
• i wielu innych.

Bibligrafia:
E. Olinkiewicz, K. Radzymińska, H. Styś, Słownik encyklopwdyczny.Język polski., Wrocław 2000, s. 42.
Encyklopedia chrześcijaństwa.Historia i współczesność 2000 lat nadziei., red. ks. H. Witczyk, Kielce 2000, s. 61-62.
R. Cammilleri, Wielka księga Świętych Patronów.Jakikolwiek jest wasz zawód, z jakimkolwiek problemem się barykacie, zawsze jest Święty, do którego możecie się zwrócić., Kielce 2001, s. 59.