Św. Szymon Słupnik

Data urodzenia: Rok 390
Miejsce urodzenia: Kapadocja, osada Sisan (dzisiejsze Islahije, Turcja) w pobliżu Antiochii Syryjskiej
Rodzice: Rodzicami Szymona byli Susotion i Marta, pobożni chrześcijanie.

Dzieciństwo i młodość:
Szymon pochodził z licznej pasterskiej rodziny, w której bardzo ważny był Bóg. Chłopiec wzrastał w atmosferze prostoty i głębokiej wiary. Nie został oddany na naukę do żadnej szkoły. Niestety w krótkim czasie stracił on całą swoją rodzinę. W wieku trzynastu lat cały swój majątek sprzedał a pieniądze rozdał ubogim ludziom.

XVIII-wieczna ikona przedstawiająca Szymona Słupnika. U podstawy kolumny znajdują się zwłoki jego matki.











Wejście na drogę świętości:
Szymon już, jako dziecko odznaczał się głęboką wiarą w Boga i obojętnym podejściem do dóbr materialnych. Przełomowym momentem w jego życiu, który pchnął go na drogę ascezy była ewangelia wysłuchana przez chłopca w kościele. Dotyczyła ona ludzi skromnych, szczęśliwych, żyjących w miłości do Boga. Poprosił on starszego mężczyznę stojącego obok o wyjaśnienie sensu wysłuchanych słów. Człowiek ten natchniony przez Ducha Świętego wyjaśnił, czym jest asceza, wskazał jak podążać drogą cnotliwego życia wypełnionego miłością do Boga. W uszy młodego Szymona zrodziło się gorliwe dążenie, by kroczyć wąską drogą prowadzącą do Pana. Chłopiec żegnając się ze starcem nazwał go swoim mistrzem w dobrych uczynkach, duchowym przewodnikiem na drodze zbawienia. Następnie znalazł ustronne miejsce gdzie krzyżem położył się na ziemi i wznosił prośby do Boga o wskazanie mu drogi zbawienia. Gdy po długiej modlitwie zasnął miał sen, w którym Zbawiciel kazał mu kopać głęboki fundament pod jakąś budowlę. Powiedział również, że aby cos osiągnąć niezbędna jest, ciężka praca. Szymon po przebudzeniu udał się do jednego z monasterów. Przed wejściem do budynku leżał siedem dni i nocy bez jedzenia i picia. Jhumen klasztoru, Tymoteusz widząc w młodzieńcu Boże powołanie przyjął go do siebie. Szymon rozpoczął tam budowę podstaw doskonalenia siebie, tak trwałych, że jego zmagania z cierpieniem okazały się nadludzkie.

Oryginał ikony pochodzącej z XVII wieku. Ikona przedstawia św. Symeona Stylistę, czyli Szymona Słupnika - najbardziej znanego stylistę(tzw. święty na kolumnie).









Płaskorzeźba pochodząca z XI w. przedstawiająca Szymona na słupie. Ponad nim znajduje się Bóg dający błogosławieństwo, a po słupie wspina się wąż symbolizujący pokusy.









Asceza:

W monasterze Szymon stawiał swoje pierwsze kroki na drodze ascezy. Już wieku 18 lat przywdział riase. Szybko okazało się, że w porównaniu do innych braci jest znaczni bardziej wytrwały i surowy w swej postawie. Podczas gdy oni jedli jeden posiłek na trzy dni on robił to raz na tydzień. Pewnego dnia obwiązał ciasno swe ciało od pasa po szyję sznurem splecionym z gałęzi palmowych. Po dziesięciu dniach skóra była pokryta ropiejącymi ranami, których roiło się od robactwa, sznur wrzynał się niemal do kości. Gdy bracia zobaczyli ciało towarzysza byli przerażeni. Tymoteusz w obawie, że słabsi zaczną naśladować Szymona kazał mu opuścić klasztor. Asceta rozpoczął wędrówkę po górach i pustyniach. Na jednej z nich znalazł wyschniętą studnię na dnie, której roiło się do płazów. Zszedł na dno i tam rozpoczął swe modły. Następnie przez jakiś czas ponownie przebywał w klasztorze, ale nie trwało to długo. Dotarł w góry położone w pobliżu osady Talanissa. Zamieszkał w niewielkiej celi wyciosanej w skale. Gdy przybył do niego miejscowy biskup Szymon poprosił go, aby zamknął wejście do celi na czterdzieści dni. Po tym okresie, bez jedzenia i pici asceta przyjął komunię świętą. Od tego czasu rytuał ten powtarzał raz w roku w okresie Wielkiego Postu. W miejscu tym przebywał przez trzy lata. Następnie wszedł na szczyt góry i tam przykuł się łańcuchami do skały. Odwiedził go tam arcypasterz Melecjusz, który powiedział, że człowiek może przytwierdzić się do jakiegoś miejsca dzięki własnej woli, nie potrzebuje do tego łańcuchów. Szymon zdjął wtedy kajdan z nóg. Wieści o Ascecie zaczęły bardzo szybko rozchodzić się wśród ludności. Przybywały do niego coraz liczniejsze pielgrzymki. Ludzie wierzyli bowiem w jego świętość i niesamowitą moc. Pragnęli otrzymać błogosławieństwo, prosili o pomoc w trudnościach, radę w problemach. Zjawiało się ich coraz więcej, Szymonowi utrudniało po modlitwę. Postanowił więc, że postawi słup, na którym zamieszka. (początkowo wysokości 10 stóp, czyli ok. 3 m, który następnie podwyższano aż do ostatecznej jego wysokości 60 stóp, tj. około 18 m.), na którym umieścił platformę o powierzchni około 4 m kw. Przebywał na niej blisko 40 lat.

Pewnego razu przybył do niego szatan pod postacią anioła. Skusił Szymona obietnicą zagrania go przed oblicze samego Boga. Gdy asceta miał wejść do rydwanu szatan uciekł. W ramach pokuty postanowił stać na jednej nodze przez cały rok. Spełnił swoje postanowienie mimo, że na nodze pojawiły się ropne rany.
Jego jedynym jedzeniem były suszone owoce, ryż i jęczmień, pił wyłącznie wodę. Modlitwy rozpoczynał po zachodzie a kończył o 9 rano. W dzień nauczał i dawał błogosławieństwa.


Resztki kolumny, na której Szymon Słupnik spędził 37 lat swojego życia. Apello w Syrii.











Śmierć Szymona Słupnika:
Szymon Słupnik zmarł 28 sierpnia 459 roku. Zebrany pod kolumną tłum pielgrzymów czekał na błogosławieństwo Szymona trzy dni. Ten jednak się nie pojawił, co wywołało niepokój ludzi. Okazało się, że asceta nie żyje, a jego ciało leżało z rękoma złożonymi do modlitwy. Jego pogrzeb był prawdziwym triumfem. Wziął w nim udział patriarcha Antiochii, sześciu biskupów, gubernator cesarski, mnóstwo mnichów i niezliczone rzesze wiernych. Zmarły został przetransportowany do Amtiochii i eskorcie sześciuset żołnierzy. Pochowano go w miejscowej katedrze.



Cuda:
• Robak, który spadł z ropiejącej rany Szymona został podniesiony przez Bazylego, króla Saracenów, zamienił się w jego dłoni w perłę
• Podczas modlitwy Szymona nad ciałem zmarłej matki, na jej twarzy pojawił się uśmiech
• Dzięki modlitwie na pustyni, przy słupie Szymona z ziemi wypłyną strumień o uzdrawiającej mocy
• Wąż, który wyszedł z ciała uzdrowionej przez Szymona kobiety po dotknięciu słupa rozpadł się na kawałki

Ikonografia:
• Szymon przedstawiany jest najczęściej, jako asceta siedzący na słupie
• Jego atrybutem jest bicz
Patronat:
• Szymon Słupnik jest patronem pasterzy.
• Jego wspomnienie w Kościele zachodnim obchodzone jest 27 lipca, a we wschodnim - 1 sierpnia.

Dziedziniec kościoła św. Szymona. Apello w Syrii.








Bibliografia:
• Krzysztof Leśniewski, Żywoty Świętych, Księga Pierwsza. Wrzesień,
Prawosławna Diecezja Lubelsko – Chełmska, Lublin 1996
• Wiliam Paton Ker „Wczesne średniowiecze . Zarys historii literatury” Wydawnictwo Ossolineum 1987
• Krzysztof Pawłowski, Dyskurs i asceza, Kraków 2007