niedziela, 30 listopada 2008

Św. Aleksy

Data urodzenia: Rok 360
Miejsce urodzenia: Rzym, rodzina bogatych rzymskich patrycjuszy
Rodzice: Pobożny Eufemian, jeden z najznakomitszych mężów w Rzymie, prefekt mający wysoką pozycję na dworze cesarskim oraz Aglae- kobieta pobożna i miłosierna dla ubogich.


Ikona przedstawiająca św. Aleksego











Okoliczności urodzin:
Cudowne, małżonkowie nie mogli doczekać się potomka, jednak w końcu miłosierny Pan wysłuchał ich próśb i modlitw i zesłał im syna, któremu nadali imię Aleksy(z greki-obrońca).Od tego momentu, aby odwdzięczyć się Bogu, ludzie Ci żyli we wstrzemięźliwości.


Schody, pod którymi, wg legendy mieszkał św. Aleksy.












Dzieciństwo i młodość Aleksego:
Kształcił się w sztukach wyzwolonych i naukach humanistycznych. Był bardzo dobrym uczniem, nie sprawiał rodzicom kłopotu. Będąc młodzieńcem wykazywał pobożność, skupiał się na wewnętrznych, duchowych przeżyciach, nie dążył do małżeństwa.
Wejście na drogę świętości:
Kiedy Aleksy osiągnął pełnoletniość, jego rodzice-Eufemian i Aglae postanowili go ożenić. Wybrali mu na żonę piękną i bogatą dziewczynę z domu cesarskiego. Podczas nocy poślubnej Aleksy nie zbliżył się do żony, lecz zaczął ją nauczać bojaźni Bożej i zachęcać do zachowania dziewiczej czystości. Później oddał jej złoty pierścień i zapinkę od pasa, który nosiła i rzekł: „Weź to i zachowaj, jak długo się bogu spodoba i niechaj będzie między nami. Po wygłoszeniu tych słów, Aleksy wziął małą część swojego dobytku, wsiadł potajemnie na okręt i przybył do Laodycei-miasta i portu na wybrzeżu syryjskim. Następnie udał się w dalszą drogę i dotarł do miasta Edessa w Syrii. Tam znajdował się obraz Chrystusa według legendy nie namalowany ludzką ręką. Aleksy nie posłał wieści rodzicom na temat miejsca swojego pobytu.


Portrety św. Aleksego












Asceza:
Przybywszy do Edessy, Aleksy rozdał ubogim wszystko, co posiadał, włożył nędzne szaty i zasiadł wraz z innymi żebrakami w przedsionku kościoła Matki Bożej. Jeżeli otrzymał jakąkolwiek jałmużnę, natychmiast rozdawał ją innym potrzebującym. Dla siebie zaś brał tylko tyle, by przeżyć. Żywił się bardzo skromnie-chlebem i wodą. Wówczas ojciec, zaniepokojony zniknięciem syna, wysłał swoje sługi, by go szukali. Gdy przybyli do Odessy nie poznali Aleksego i obdarowali go jałmużną. Pobożny Aleksy podziękował Bogu, mówiąc: „Dziękuje Ci, Panie, iż sprawiłeś, że otrzymałem jałmużnę od moich własnych sług”.
Matka Aleksego, po odejściu syna, siedziała w worku pokutnym i obiecał pozostać w żałobie do powrotu syna. Jego żona zaś przysięgła dochować mu wierności. Aleksy spędził 17 lat w przedsionku owego kościoła, służąc Bogu. Pewnego dnia zdarzył się cud- obraz świętej Panienki, znajdujący się w tym kościele, przemówił do kościelnego tymi słowami: „ Zawołaj męża Bożego, aby wszedł, stał się bowiem godny królestwa niebieskiego. Duch Boży jest w nim a modlitwa jego jak kadzidło uniosła się przed oblicze Pana”. Kościelny nie rozumiał, że słowa te dotyczą Aleksego. Matka Boża więc przemówiła: „To jest ten, który siedzi przed drzwiami w przedsionku” Wprowadzono więc Aleksego do Kościoła i od tego momentu stał się powszechnie znany oraz zyskał szacunek ludzi. Aleksy, pragnąc zachować skromność i uniknąć ludzkiej chwały doszedł do Tarsu w Cylicji. Bóg jednak sprawił, że okręt dotarł do Rzymu-ojczyzny Aleksego. Wtedy, rozumiejąc wolę Bożą, rzekł on: „Pozostanę tedy w domu ojca nie dając poznać, a w ten sposób nie będę dla nikogo ciężarem”. Spotkał swego ojca i wołał więc: „Sługo boży, każ przyjąć mnie, pielgrzyma, do twojego domu i żywić okruchami z twego stołu, a bóg będzie miał litość także nad twoim pielgrzymem”. Eufemian nie poznał syna, zabrał do domu, zapewnił żywność i dał mu jednego ze swych sług. Od tego momentu Aleksy bardzo intensywnie się modlił, wyraźnie praktykował także ascezę, umartwiając swe ciało ścisłymi postami i czuwaniem. W domu ojca cierpliwie znosił przykrości ze strony służby domowej, która go wyśmiewała i upokarzała, wylewając pomyje na głowę. Aleksy tak spędził 17 lat przez nikogo nie poznany.

Śmierć Aleksego:
Gdy Aleksy wyraźnie przeczuwał, że nadchodzi kres jego życia, postanowił spisać dziej swojego życia. W pewną niedzielę, po mszy świętej, zabrzmiał głos z nieba, który mówił: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy znużeni jesteście pracą, a ja wam dam odpoczynek”. Ludzie upadli na twarz a głos znów przemówił: „Szukajcie męża Bożego, aby modlił się za Rzym”. Oni jednak nie mogli go znaleźć, więc głos znów przemówił: „Szukajcie w domu Eufamiana”. Eufemian jednak nie rozumiał tych słów. Wówczas do jego domu przybyli: cesarze Arkadiusz i Honoriusz wraz z papieżem Innocentym. Wtedy sługa Aleksego rzekł: „Panie, pomyśl czy to nie jest przypadkiem ten nasz pielgrzym, który prowadzi życie pełne świętości i cierpliwości. Eufemian, słysząc te słowa, udał się do Aleksego, lecz ten już nie żył. Twarz zmarłego promieniała a w dłoni trzymał kartę, której nie dało się wyciągnąć. Cesarze i papież wchodząc do Aleksego rzekli: „Chociaż jesteśmy tylko grzesznymi ludźmi, to jednak sprawujemy władzę w państwie, a ten oto jest pasterzem wszystkich wiernych. Dlatego daj nam ową kartę, abyśmy się dowiedzieli, co jest na niej napisane”. Po tych słowach, papież swobodnie wziął kartę z ręki zmarłego. Historię spisaną przez Aleksego odczytano publicznie. Eufemian, rozumiejąc, że to jego syn, wypełnił się ogromnym żalem i bólem a matka zaczęła rozpaczać, krzycząc: „O ja nieszczęśliwa!”.Żona Aleksego żałośnie opłakiwała męża. Cesarze i papież złożyli hołd zmarłemu, składając ciało na wspaniałych marach i poprowadzili je przez środek miasta, ludowi zaś oznajmiono, że Aleksy jest mężem Bożym, którego szukało całe miasto. Wszyscy chorzy, którzy wówczas zbliżyli się do ciała Aleksego i go dotknęli, powracali do zdrowia. Cesarze, widząc, co się dzieje, kazali rozrzucić na ulicach srebro i złoto, gdyż myśleli, że lud zajmie się zbieraniem tego i pozwoli odprowadzić ciało Aleksego do kościoła św. Bonifacego. W obliczu bliskości świętego, lud zapomniał jednak o chciwości. Modły za duszę Aleksego trwały 7 dni. Jego ciało złożono w grobowcu ze złota. Zdarzył się kolejny cud, bowiem z grobowca zaczął wydobywać się słodki zapach. Śmierć Aleksego przypadła na 17 lipca 398 roku.

Aleksy jako postać średniowiecza:
• Zwłoki Aleksego, złożone w kościele św. Bonifacego nie ulegały rozkładowi, co stwierdzono w 1216 roku. Wyraźnie przyczyniło się to do wzrostu kultu tej postaci w owym czasie.
• Popularność Aleksego znalazł odzwierciedlenie w średniowiecznej literaturze i sztuce scenicznej, głównie w Europie oraz w północnej Afryce.
• Poemat o św. Aleksym uznany jest za jeden z najstarszych zabytków językowych Francji.
• Postać św. Aleksego jest także bohaterem tekstów niemieckich i polskich. Potwierdzeniem jest „Legenda o św. Aleksym”, utworzona w XV wieku.
• W Awentynie- prawdopodobnym miejscu domu rodzinnego Aleksego, został wzniesiony klasztor benedyktynów oraz bazylika pod jego wezwaniem.
• W Rzymie znajduje się bazylika św. Aleksego wzniesiona w XVII wieku.
• Na terenie Polski św. Aleksy był szczególnie czczony w Tumie pod Łęczycą i w Płocku.

Liturgia:
• Jest to święty zarówno Kościoła katolickiego, jak i prawosławnego.
• W Kościele katolickim, postaci tej jest poświęcony dzień 17 lipca(na pamiątkę śmierci Aleksego), zaś w Kościele prawosławnym dzień 17 marca.

Ikonografia:
• Sposób realizacji świętego Aleksego w ikonografii jest nieco podobny do przedstawiania św. Jana Chrzciciela.
• Jest on przedstawiany w sutannie z rękoma ułożonymi na piersiach na kształt krzyża.
• Często jest ukazywany ze zwojem w ręku, na którym widniej napis: „Oto ten, który pozostawił ojca i matkę, żonę, rodzinę i przyjaciół, wsie i majątki.
• Niejednokrotnie został ukazany jako postać leżąca pod schodami, odziana w nędzną szatę pustelnika lub pielgrzyma. Trzyma księgę, zwój i kij pielgrzyma. Takie ukazanie świętego jest typowe dla tradycji zachodniej

Patronat:
• Patron nędzarzy, pielgrzymów, żebraków.
• Patron rybaków.
• Ma za zadanie chronić ludzi podczas klęsk żywiołowych np.: suszy, trzęsienia ziemi a także rozmaitych plag i epidemii.
• Modlitwa do niego ma pomóc wkroczyć na drogę świętości, wyzbyć się wszelakich pokus oraz nauczyć cierpliwości.
• Św. Aleksy jest także patronem zakonów rodzinnych, takich jak: siostry aleksjanki i bracia aleksjanie.


Bibliografia:
1. Jakub De Voragine, Legenda na dzień św. Aleksego,[w:] Złota Legenda, Wrocław 1996
2. Aleksander Gieysztor, Dobrowolne ubóstwo, ucieczka od świata i średniowieczny kult św. Aleksego,[w:] Polska w świecie. Szkice z dziejów kultury polskiej, red. Jerzy Dowiat, Warszawa 1972
3. H. Karoń, Legenda o św. Aleksym, [w:] Teksty staropolskie. Analizy i interpretacje, red. W. Decyk- Zięba i S. Dubisz, Warszawa 2003
4. M. Kucała, W sprawie odczytania inwokacji Legendy o św. Aleksym, „Język Polski”1970, z.5
5. T. Michałowska, Średniowiecze, Warszawa 1995
6. M. Włodarski, Polska poezja świecka XV wieku, Wrocław- Warszawa-Kraków 1997.

2 komentarze:

Unknown pisze...

Na św. Aleksego nie wylewano mydlin i brudnej wody, tylko zawartość nocników, co akurat nie było jakimś specjalnym poniżeniem dla średniowiecznego człowieka, gdyż po prostu rankiem trzeba było uważać na głowę, ponieważ ludzie wylewali zawartość nocników przez okno ;)

oonaghijames pisze...

Harrah's Ak-Chin Casino & Hotel - Mapyro
777 Harrahs Ak-Chin Boulevard, Ak-Chin, Illinois 60401. Directions · (815) 나주 출장안마 543-3000. Call Now · More Info. 고양 출장샵 Hours, Accepts Credit Cards, Attire, Wi-Fi. 이천 출장마사지 Rating: 3.5 · ‎8,876 제주 출장안마 votes 익산 출장샵