Św. German

Data urodzenia: 496 rok
Miejsce urodzenia: Autun (wschodnia Francja)

Św. German. Dzieło znajduje się w Paryżu.












Dzieciństwo i młodość Germana:
Św. German pochodził ze znakomitego rodu. Dorastał pod kierunkiem spokrewnionego z nim księdza. Najpierw kształcił się w sztukach wyzwolonych, następnie udał się do Rzymu , aby studiowac prawo. Tam tak dalece postąpił w dostojeństwie , że senat wysłał go do Galii, aby tam objął zwierzchnią władzę nad całą Burgundią. German troskliwie zajmował się swoim miastem Auxerre.

Wejście na drogę świętości:
Św. German przepowiedział biskupowi miasta Auxerre św. Amatorowi , iż będzie jego następcą. W 530 roku św. German otrzymał święcenia kapłańskie. Wkrótce został ekonomem klasztoru św. Symforiana w Autun , a następnie jego opatem. W 534 roku założył w Paryżu opactwo Saint- Germain- des- Pres obok kościoła grzebalnego królów merowińskich. Ok. 550 roku został biskupem Paryża. German uchodził za wielkiego kaznodzieję i reformatora liturgii. Sprawował opiekę nad biednymi i chorymi , ale przede wszystkim nad więźniami w swej diecezji.

Asceza:
German zostając biskupem rozdał swój majątek między ubogich , do zony odnosił się jak do siostry i przez 30 lat się umartwiał nie jedząc chleba pszennego, jarzyn, nie pijał wina, nie używał soli. Jednak dwa razy w roku pił wino, w święto Wielkanocy i Bożego Narodzenia, ale wtedy rozcieńczał je ze znaczą ilością wody. Przy pierwszym posiłku spożywał zawsze trochę popiołu, później jadł chleb jęczmienny, następnie pościł przez cały dzień i pożywiał się dopiero wieczorem. Latem i zimą ubierał się w tę samą odzież włosiennicę i tunikę z kapturem. Ubrania nosił tak długo, aż się nie zniszczyły. Posłaniem Germana był popiół przykryty włosiennicą i worek pod głowę. Opłakiwał swoje grzechy i nosił relikwie świętych na szyi.

Śmierć Germana:
Przed wyjazdem do Rewenny św. German przepowiedział, iż długo nie pożyje. Dostał silnej gorączki i po siedmiu dniach zmarł 28 maja 576 roku. Ciało jego zostało przewiezione do Galii. Przed swoją śmiercią obiecał św. Ezebiuszowi poświęcenie kościoła , który ów biskup zbudował. Kiedy więc św. Ezebiusz dowiedział się iż German odszedł do Pana postanowił sam poświeci swój kościół wydając rozkaz zapalenia świec jednakże zrozumiał iż to jeszcze nie czas ponieważ świece gasły. Jednak po przewiezieniu ciała św. Germana do Vercelii i wniesieniu zwłok do kościoła wszystkie świece zapłonęły jakby zapalone Bożą ręką. Św. Ezebiusz wspomniał obietnicę św. Germana i zrozumiał, że choc zmarły, a dokonał poświęcenia kościoła, co obiecał za życia.

Liturgia:
• Wspomnienia o świętym germanie odbywają się zawsze 28 maja.

Ikonografia:
• Ukazany jest jako biskup, z kluczami i łańcuchem w rękach ( opowiadał się bowiem za łagodniejszymi karami), obok płonącego domu ( jego modlitwy sprawiły, że udało ugasi się straszliwy pożar miasta).

Patronat:
• Święty German jest patronem więźniów, chorych, a także osób biednych.


Bibliografia:
1. Jakub De Voragine , Legenda na dzień św. Germana ,[w:] Złota Legenda, Wrocław 1996
2. M. Włodarski, Polska poezja świecka XV wieku, Wrocław- Warszawa-Kraków 1997.
3. E. Gorys , Leksykon Świętych , Warszawa 2007.